[SF]* Unlovable [SJ-KIHAE]

นี่เป็นเรื่องแรกที่ผมแต่ง ติชมด้วยนะครับ^[+++]^



title : Unlovable
Author : SungMin*๑_}
Pairing : Kihae
Rating : PG
Data : 19/6/52(แต่งไว้นานแล้วครับ)
Soundtracks : Unlovable - Mild

----------------------------------------------------------------------------------

* ~ ' ก็รู้ว่าฉันไม่มีความหมาย และพอจะรู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้ ยิ่งนานเท่าไหร่ ยิ่งหมดหวัง ' ~ *

"คิบอม"

"หืม"

"เย็นนี้ไปดูหนังกันไหม"

"ขอโทษนะ เย็นนี้ไม่ว่าง"

* วันเกิด *

"คิบอม"

"หืม"

"จำได้ไหมว่าวันนี้วันอะไร"

"ตอนนี้ฉันกำลังยุ่ง อย่าถามอะไรไร้สาระสิ"

"..."

* วันวาเลนไทน์ *

"คิบอม"

"หืม"

"วันวาเลนไทน์แล้วนะ"

"แล้วไงหล่ะ"

"..."

* ~ ' เมื่อเธอไม่เคยจะหันมองที่ฉัน ไม่ว่าจะทำเช่นไร เธอคงจะไม่รักกัน ' ~ *

"คิบอม"

"หืม"

"เค้ารักคิบอมนะ"

"อืม"

"แล้วคิบอมหล่ะ...รักเค้าไหม"

* ~ ' และก็รู้ไม่นานความฝันก็คงจบไป ' ~ *

"อย่ามาถามฉันเลย"

"..."

* ~ ' แต่ตอนนี้ยังมีเวลา ที่ฉันจะหาเหตุผลดีๆ มาฉุดรั้งเธอตอนนี้ ' ~ *

"คิบอม..."

"หืม"

"ไม่มีอะไรหรอก..."

"อืม..."

* ~ ' แต่ก็รู้ดี ไม่มีวัน... ' ~ *

"ดงเฮ ตอนนี้ว่างไหม" ซองมินถาม

"อ๋อ ! ว่าง ทำไมเหรอ"

"จะพาไปฉลองวันเกิด ฮยอกแจ" ซองมินตอบ

"ที่ไหน...กี่โมง..."

"ที่ผับ SM CluD 1 ทุ่ม ดงเฮจะไปไหม"

"ไปสิ ^-^"

ณ ผับ SM CluD 19.00 น.

"ทางนี้ ดงเฮ ทางนี้ๆ" เสียงฮยอกแจ ดังขึ้น พร้อมกับเจ้าของตัวที่กำลังยืนขึ้น เพื่อที่จะให้รู้ว่าพวกนั้น นั่งอยู่ที่ไหน

* ~ ' ต่อให้ฉัน จะรักเธอมากเท่าไหร่ แต่ก็รู้ว่าเธอคงจะไม่สนใจ ' ~ *

"คิบอม" ผมพูดลอยๆ สายตาของผมไม่ได้จับจ้องมาที่อาหารบนโต๊ะอย่างใด แต่สายตาของผมกลับจับจ้องไปที่โต๊ะตรงข้าม ซึ่งมีผู้ชายกับผู้หญิงกำลังพลอดรักกัน ผมจะไม่สนใจเลย ถ้าผู้ชายคนนั้น ไม่ใช่แฟนของผมและผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เพื่อนของผม...คิบอมกับยูริ

พวกเขาคิดว่า ผมเป็นตัวอะไรกันหน่ะ...

* ~ ' แต่ก็รู้เป็นไปไม่ได้ เมื่อเธอคิดว่าฉันไม่ใช่ ' ~ *

ผมลุกขึ้น สายตาของผมจับจ้องไปที่คิบอม ก่อนที่เท้าของผมจะก้าวไปยังโต๊ะนั้น

"คิบอม..." ผมเรียกคิบอมเบาๆ แต่คิบอมกลับไม่สนใจ แต่ยูริเห็นผมแล้ว... ฮึ ! อยากรู้จัง ว่าสองคนนั้นจะทำยังไงเมื่อเห็นผม

"คิบอม ! ด...ดงเฮ..... !" เสียงยูริดังขึ้น พอที่จะทำให้คิบอมหยุดการกระทำนั้นๆ แต่มันก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลย

* ~ ' แต่ก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่ฉันนั้นยังหายใจ... ' ~ *

ขาของผมแทบจะไม่มีแรงยืน เมื่อคิบอมหันมามองหน้าผม ด้วยสายตาที่เย็นชา

"คิบอม..." ผมเรียกคิบอม เพราะว่าตอนนี้ ผมรู้สึกว่า...คิบอมนั้นยังรักผมรึเปล่า?

"อะไร..." คิบอมตอบรับด้วยเสียงที่เย็นชา เหมือนสายตาที่มองผมในตอนนี้

"ตกลง...นายยังรักฉันอยู่ไหม" ผมจ้องมองคิบอมด้วยแววตาตัดพ้อ

"..." คิบอมไม่ตอบอะไรผม มันยิ่งทำให้ผมแน่ใจว่า คิบอมไม่เคยรักผมเลย

"นายไม่เคยรักฉันเลยใช่ไหม..." ผมถามคิบอม แต่ดูเหมือนกับว่าคิบอมก็ไม่ตอบคำถามผมเลย...ผมรู้สึกเหมือนคนบ้าที่พูดอยู่คนเดียวเลย

"งั้น...เรา...เลิกกันเถอะ..." ผมพูดก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาของผม

"อืม...แล้วก็เลิกถามได้แล้ว ฉันรำคาญ" คิบอมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ตอนนี้ในหัวของผม มีแต่คำว่า ' รำคาญ ' ที่คิบอมพูด ผมไม่อยากจะยืนอยู่ตรงนี้ ไม่อยากจะเห็นสองคนนั้น คิดดังนั้น ผมก็เลยรีบออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด...

* ~ ' แต่ก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่ฉันนั้นยังหายใจ ' ~ *

"จะรักเธอไปตลอดกาล..."




*The End*

ทำไมงั้นหล่ะ

สงสารด๊อง

T^T

บอมก็นะ ทำกันได้ - -++

เศร้าๆๆๆ