นี่เป็นเรื่องแรกที่ผมแต่ง ติชมด้วยนะครับ^[+++]^
title : Unlovable
Author : SungMin*๑_}
Pairing : Kihae
Rating : PG
Data : 19/6/52(แต่งไว้นานแล้วครับ)
Soundtracks : Unlovable - Mild
----------------------------------------------------------------------------------
* ~ ' ก็รู้ว่าฉันไม่มีความหมาย และพอจะรู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้ ยิ่งนานเท่าไหร่ ยิ่งหมดหวัง ' ~ *
"คิบอม"
"หืม"
"เย็นนี้ไปดูหนังกันไหม"
"ขอโทษนะ เย็นนี้ไม่ว่าง"
* วันเกิด *
"คิบอม"
"หืม"
"จำได้ไหมว่าวันนี้วันอะไร"
"ตอนนี้ฉันกำลังยุ่ง อย่าถามอะไรไร้สาระสิ"
"..."
* วันวาเลนไทน์ *
"คิบอม"
"หืม"
"วันวาเลนไทน์แล้วนะ"
"แล้วไงหล่ะ"
"..."
* ~ ' เมื่อเธอไม่เคยจะหันมองที่ฉัน ไม่ว่าจะทำเช่นไร เธอคงจะไม่รักกัน ' ~ *
"คิบอม"
"หืม"
"เค้ารักคิบอมนะ"
"อืม"
"แล้วคิบอมหล่ะ...รักเค้าไหม"
* ~ ' และก็รู้ไม่นานความฝันก็คงจบไป ' ~ *
"อย่ามาถามฉันเลย"
"..."
* ~ ' แต่ตอนนี้ยังมีเวลา ที่ฉันจะหาเหตุผลดีๆ มาฉุดรั้งเธอตอนนี้ ' ~ *
"คิบอม..."
"หืม"
"ไม่มีอะไรหรอก..."
"อืม..."
* ~ ' แต่ก็รู้ดี ไม่มีวัน... ' ~ *
"ดงเฮ ตอนนี้ว่างไหม" ซองมินถาม
"อ๋อ ! ว่าง ทำไมเหรอ"
"จะพาไปฉลองวันเกิด ฮยอกแจ" ซองมินตอบ
"ที่ไหน...กี่โมง..."
"ที่ผับ SM CluD 1 ทุ่ม ดงเฮจะไปไหม"
"ไปสิ ^-^"
ณ ผับ SM CluD 19.00 น.
"ทางนี้ ดงเฮ ทางนี้ๆ" เสียงฮยอกแจ ดังขึ้น พร้อมกับเจ้าของตัวที่กำลังยืนขึ้น เพื่อที่จะให้รู้ว่าพวกนั้น นั่งอยู่ที่ไหน
* ~ ' ต่อให้ฉัน จะรักเธอมากเท่าไหร่ แต่ก็รู้ว่าเธอคงจะไม่สนใจ ' ~ *
"คิบอม" ผมพูดลอยๆ สายตาของผมไม่ได้จับจ้องมาที่อาหารบนโต๊ะอย่างใด แต่สายตาของผมกลับจับจ้องไปที่โต๊ะตรงข้าม ซึ่งมีผู้ชายกับผู้หญิงกำลังพลอดรักกัน ผมจะไม่สนใจเลย ถ้าผู้ชายคนนั้น ไม่ใช่แฟนของผมและผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เพื่อนของผม...คิบอมกับยูริ
พวกเขาคิดว่า ผมเป็นตัวอะไรกันหน่ะ...
* ~ ' แต่ก็รู้เป็นไปไม่ได้ เมื่อเธอคิดว่าฉันไม่ใช่ ' ~ *
ผมลุกขึ้น สายตาของผมจับจ้องไปที่คิบอม ก่อนที่เท้าของผมจะก้าวไปยังโต๊ะนั้น
"คิบอม..." ผมเรียกคิบอมเบาๆ แต่คิบอมกลับไม่สนใจ แต่ยูริเห็นผมแล้ว... ฮึ ! อยากรู้จัง ว่าสองคนนั้นจะทำยังไงเมื่อเห็นผม
"คิบอม ! ด...ดงเฮ..... !" เสียงยูริดังขึ้น พอที่จะทำให้คิบอมหยุดการกระทำนั้นๆ แต่มันก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลย
* ~ ' แต่ก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่ฉันนั้นยังหายใจ... ' ~ *
ขาของผมแทบจะไม่มีแรงยืน เมื่อคิบอมหันมามองหน้าผม ด้วยสายตาที่เย็นชา
"คิบอม..." ผมเรียกคิบอม เพราะว่าตอนนี้ ผมรู้สึกว่า...คิบอมนั้นยังรักผมรึเปล่า?
"อะไร..." คิบอมตอบรับด้วยเสียงที่เย็นชา เหมือนสายตาที่มองผมในตอนนี้
"ตกลง...นายยังรักฉันอยู่ไหม" ผมจ้องมองคิบอมด้วยแววตาตัดพ้อ
"..." คิบอมไม่ตอบอะไรผม มันยิ่งทำให้ผมแน่ใจว่า คิบอมไม่เคยรักผมเลย
"นายไม่เคยรักฉันเลยใช่ไหม..." ผมถามคิบอม แต่ดูเหมือนกับว่าคิบอมก็ไม่ตอบคำถามผมเลย...ผมรู้สึกเหมือนคนบ้าที่พูดอยู่คนเดียวเลย
"งั้น...เรา...เลิกกันเถอะ..." ผมพูดก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาของผม
"อืม...แล้วก็เลิกถามได้แล้ว ฉันรำคาญ" คิบอมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ตอนนี้ในหัวของผม มีแต่คำว่า ' รำคาญ ' ที่คิบอมพูด ผมไม่อยากจะยืนอยู่ตรงนี้ ไม่อยากจะเห็นสองคนนั้น คิดดังนั้น ผมก็เลยรีบออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด...
* ~ ' แต่ก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่ฉันนั้นยังหายใจ ' ~ *
"จะรักเธอไปตลอดกาล..."
*The End*